O książce: 2013 / Aleksandra Michajłowna Kołłontaj (1872–1952), pierwsza rosyjska minister i ambasadorka, należy do kategorii ludzi tworzących historię. W latach rewolucyjnych cieszyła się niezwykłą popularnością – jej występów gromadziły się tysiące ludzi. Dosłownie zdominowała publiczność i z łatwością podbiła serca mężczyzn, których lubiła. Można argumentować, że Kollontai przeprowadziła własną rewolucję - w relacjach rodzinnych. Wykorzystała swoje stanowisko ministerialne, aby dać wolność kobietom w Rosji. I swoim przykładem niestrudzenie udowadniała, że ​​kobieta jest w stanie osiągnąć równość z mężczyznami - w karierze, w małżeństwie, w miłości. W roli ambasadora Kollontai udowodniła, że ​​jest czystym pragmatykiem, wykluczającym wszelkie moralizowanie i dobroduszność. . Uważała, że ​​należy wyjść z faktycznie istniejącej równowagi sił i stawiać sobie jedynie możliwe do osiągnięcia rezultaty. Jej kariera polityczna to pasmo radykalnych przemian – proces, który przyjaciele nazywają wzrostem politycznym, a przeciwnicy cynicznym oportunizmem. Ale nie była cyniczką. Po prostu zawsze trzeźwo oceniała to, co się dzieje i widziała, jak szybko zmienia się otaczający ją świat. Prawdopodobnie dlatego Kollontai wiodła długie, bardzo ciekawe i całkiem dostatnie życie, unikając okrutnych prób, jakie spotkały jej przyjaciół i bliskich. [Dostosowane do AlReadera]